Να βρίσκεις τρόπους να πετάς... στα Ιωάννινα (Φωτορεπορτάζ - Βιβλιοπαρουσίαση 23-02-2018)

Την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018 βρήκαμε τρόπους να πετάξουμε στα Ιωάννινα μέσα από το πρώτο βιβλίο της Τάνιας Δημάκα με τίτλο "Να βρίσκεις τρόπους να πετάς". Με άλλα λόγια, βρήκαμε τις δικές μας νεράιδες μέσα από τις τέχνες, την αφήγηση και τη νέα γενιά.

Το νεανικό μυθιστόρημα της Τάνιας Δημάκα "Να βρίσκεις τρόπους να πετάς" άγγιξε τους νέους κάθε ηλικίας που διατηρούν την καθάρια νεανική ματιά τους.

Ευχαριστούμε θερμά τους ομιλητές: Στεργιανή Φωτιάδου (Φιλόλογο), Κική Δημολένη (Φιλόλογο), Νίκο Σφαιρόπουλο (Θεατρολόγο-Σκηνοθέτη) και τον συντονιστή Βαγγέλη Αθανασίου (Εκδότη) για την κατάθεση ψυχής μέσα από τις εμπνευσμένες ομιλίες τους, τη συγγραφέα μας Τάνια Δημάκα που με τη συγγραφή και το ήθος της αντιπροσωπεύει τη νέα γενιά που διακαώς επιζητά ν’ ακουστεί η δημιουργική φωνή της.

Θερμές ευχαριστίες στα μέλη της θεατρικής-εφηβικής ομάδας του Γενικού Λυκείου Παραμυθιάς για την εξαιρετική θεατρική απόδοση αποσπασμάτων του βιβλίου, στην κα. Αλέκα Βακαλοπούλου, πρόεδρο του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και στο Πνευματικό Κέντρο για τη ζεστή φιλοξενία και φυσικά το κοινό κάθε ηλικίας που μας τίμησε με την παρουσία του!

Μέσα από την ιστορία της Τάνιας έμαθα ν’ αγαπώ την ίδια και τους ήρωές της, το μαγικό και τον πραγματικό της κόσμο, τις νεράιδες της ζωής και της φαντασίας. Έμαθα ν’ αγαπώ την Ερατώ και την Ολίβια-Καρολάιν, τον Πήτερ και το Νικήτα, το Γιώργο και τη Μέλπω, την Αννιώ και τη Φιλιώ, το Σολέτο και την «Κατασκήνωση», τον πλάτανο και το πηγάδι, τον ίσκιο της κληματαριάς και το χωράφι του παππού. Έμαθα ν’ αγαπώ την ελευθερία της, το πάθος της για τη φύση, αλλά και τα λάθη της.  Θυμήθηκα τα «Σκλαβάκια» και τον πατέρα μου που με ανέβαζε στους ώμους του, για να χαρώ.

Μπόρεσα να ταυτιστώ με την υπερπροστατευτική μάνα, με τις υστερίες και τις παραξενιές της, αλλά και με την ηρωίδα που αγωνίζεται για τη λύτρωσή της και να δω από μια άλλη οπτική τις καταχρήσεις, την ανέχεια, την απώλεια, τα σκασιαρχεία, αλλά και να φοβηθώ ακόμη περισσότερο τα «Σπιρτόκουτα» που ξεστρατίζουν τα παιδιά μας. Μ’ έκανε να θέλω ν’ ακούσω κι εγώ κάπου τους ψίθυρους της δικής μου νεράιδας. Μου επέτρεψε να ξεπεράσω τα όρια του χρόνου, να ζήσω πολλές ζωές και να βρω τι με συνδέει μ’ αυτές. Μου επέτρεψε να θελήσω να γράψω κι εγώ τη δική μου ιστορία, αλλά και να προτρέψω τους μαθητές μου, τον άντρα μου, τους φίλους και τα παιδιά μου να γράψουν κι αυτοί. Να μη φοβούνται να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, να μη φοβούνται τις λέξεις.

Γιατί οι λέξεις είναι μαγικές κι όταν τις λες δεν πάνε χαμένες. Και η μαγεία τους μπορεί να μας κάνει ακόμη και να πετάξουμε!

(Κική Δημολένη, Φιλόλογος)

Το βιβλίο της Τάνιας είναι ένα βιβλίο για εφήβους αλλά και για αιώνια εφήβους. Γραμμένο από μια έφηβη είναι από μόνο του μια πρωτοτυπία. «Να μιλάς για έφηβους, όντας μια έφηβη».

Είναι ακόμη μια ελεγεία στη διαρκή επανάσταση της νεότητας που αντιστέκεται στο παλιό, στο κατεστημένο, στο συμβιβασμό, στην απόγνωση, στο τέλμα. Το βιβλίο μας ταξιδεύει. Με καταιγισμό εικόνων, καταστάσεων, πλοκής, μας κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μας μέχρι τέλους. Μας κάνει να νιώθουμε συνένοχοι  με κάποιον απ’ τους ήρωές του. Βαθιά συναισθηματικό, ανθρώπινο, μιλά κατευθείαν στο μέσα μας, στην αλήθεια μας, στον καλύτερο μας εαυτό.

Σ’ αυτόν κυρίως απευθύνεται. Απ’ αυτόν ζητά τα ρέστα και μας παρακινεί να ζήσουμε τη ζωή μέχρι το μεδούλι, να αφεθούμε στους κυματισμούς της και να πετάξουμε… αφήνοντας πίσω όλα αυτά που μας βαραίνουν. Να πετάξουμε μαζί με τις νεράιδες και να απολαύσουμε το ταξίδι, όπως θα ’λεγε κι ο ποιητής.

(Νίκος Σφαιρόπουλος, Θεατρολόγος-Σκηνοθέτης)

Θα ήθελα να δηλώσω πως είμαι πραγματικά πολύ ικανοποιημένη, γιατί μέσα σ' αυτούς τους δυο μήνες από την έκδοση του βιβλίου μου, υπήρξε πολύς κόσμος που αγκάλιασε την προσπάθειά μου και μου έδωσε την ελπίδα ποτέ να μην σταματήσω να παλεύω για τα όνειρά μου. Προσπαθώντας δηλαδή, να επιτύχω τους στόχους μου, οι άνθρωποι ήταν εκεί παρατηρώντας την προσπάθειά μου και περιμένοντας κάτι από εμένα.

Επίσης, θα ήθελα να αναφέρω ότι εντυπωσιάστηκα όταν πολλοί -κατά βάση συμμαθητές μου- διάβασαν αλλά και ενθουσιάστηκαν με το βιβλίο μου, έχοντας πραγματικά πολύ καιρό να αγγίξουν ένα βιβλίο. Τα παιδιά αυτά λοιπόν, μου είπαν ότι δεν το περίμεναν.

Εκεί όμως που ξαφνιάστηκα περισσότερο ήταν όταν άκουσα το εξής "Μου έδωσες θάρρος να τολμήσω να γράψω κι εγώ". Πόσο συγκινητικό είναι να γεννάς στους γύρω σου τρόπους να πετούν. Νομίζω πως είναι όφελος όλων μας.

(Τάνια Δημάκα, Συγγραφέας)

Τι είναι οι νεράιδες;

Νεράιδες είναι αυτές που ολημερίς θα ψάχνετε στους σκοτεινούς δρόμους της πόλης, στο μακρινό δάσος, στα άδεια καφέ αλλά θα τις βρίσκετε στο μαξιλάρι πριν κοιμηθείτε. Θα σας πλησιάσουν στο ρυθμό μιας υπέρτατης μελωδίας χορεύοντας και ψιθυρίζοντας "Να βρίσκεις τρόπους να πετάς" Νεράιδες… Ξετρυπώνουν από μια ήρεμη μελωδία και σκουπίζουν τα δάκρυα της Ερατώς, της παίρνουν τον πόνο, της δίνουν ζωή και ηρεμούν την ψυχή της. Τι είναι οι νεράιδες; Πρέπει να ψάξετε πολύ καλά μέσα σας για να το βρείτε.

Οι νεράιδες όπως τις φαντάστηκα ήταν τόσο για μένα όσο για την Ερατώ η ελπίδα στην ζωή, το κίνητρο να συνεχίζω να παλεύω, να μην το βάζω κάτω, να ζω. Να ονειρεύομαι και να νιώθω ελεύθερη. Κι η Ερατώ λέει στο βιβλίο "Ίσως τελικά ο μόνος λόγος που αξίζει να ζούμε σ' αυτόν τον κόσμο είναι για την στιγμή που θα αντιληφθούμε ότι δεν ανήκουμε σ' αυτόν τον κόσμο".

(Τάνια Δημάκα, Συγγραφέας)

Και το εντυπωσιακό είναι ότι τη μαγεία των λέξεων τη βρίσκουμε παντού: στην Παραμυθιά, στα Γιάννενα, στην Αμαλιάδα, στην Κρήτη, στην Ορεστιάδα. Κι εκεί τις βρήκε η Τάνια. Ευτυχώς, δεν είναι φυλακισμένες σε κανένα κάστρο, σε καμιά ελίτ συνοικία, σε κανένα κολέγιο.

Είναι βέβαια κι εκεί. Αλλά κυρίως είναι εδώ, μπροστά μας και μας καλούν να τις χρησιμοποιήσουμε, μας καλούν να τις αγγίξουμε με το μολύβι και τη φωνή μας και να τους δώσουμε ζωή.

(Κική Δημολένη, Φιλόλογος)

Στο ταξίδι της εξερεύνησης του εαυτού μας η φύση κυριαρχεί. Οι άνθρωποι πρέπει να ακολουθούν τους νόμους της. Η φύση είναι μαγική και οι νεράιδες αναλαμβάνουν το ρόλο τους. Βρίσκονται τόσο εντός της ηρωίδας όσο και έξω από αυτή. Η Ερατώ αντιλαμβάνεται τη ζωή της σαν μια υπερβατική κατάσταση και αιωρείται λίγο πάνω απ’ τη γη.

Τα προβλήματα είναι όλα περαστικά αφού πάντα βρίσκει τους τρόπους να πετά. Η συγγραφέας δημιουργεί ένα ποιητικό σύμπαν, έναν μαγικό ρεαλισμό. Όλα οδηγούνται σε μια τελείωση. Όλα γίνονται για έναν ανώτερο σκοπό.

(Νίκος Σφαιρόπουλος, Θεατρολόγος-Σκηνοθέτης)

(Με την καθάρια ματιά μιας έφηβης, με τα λόγια της Τάνιας Δημάκα)

Να πετάς σημαίνει να χάνεσαι, να βρίσκεις διεξόδους, να ξεφεύγεις που και που απ' την ρουτίνα και ταυτόχρονα να πηγαίνεις Εκεί όπου λυτρώνεται η ψυχή σου. Εκεί όπου όλα είναι όμορφα και νιώθεις γαλήνιος. Εκεί όπου υπάρχει η μαγεία. Και η μαγεία για τον κάθε άνθρωπο βρίσκεται σε διαφορετικά μέρη.

Να πετάς δηλαδή, μέσα απ' τους δικούς σου τρόπους που σε κάνουν να νιώθεις άνθρωπος. Σε κάνουν να ζεις πραγματικά, να ρουφάς τη ζωή ως το μεδούλι και να ανακαλύπτεις το νόημα της μοναδικής ύπαρξής σου.

Πιστεύω επίσης πως εξίσου σημαντικό είναι να ταξιδεύεις μερικές φορές στην παιδική σου ηλικία. Αυτό που λέμε "Να ξαναβρίσκεις το παιδί που κάποτε ήσουν κι έχεις θάψει μέσα σου βαθιά". Θυμήσου πως κάποτε ήσουν ένα αθώο και γλυκό παιδί που κοιτούσε τον κόσμο με τα μάτια ορθάνοιχτα και έβλεπε τόση ομορφιά… Η καρδιά του αν κι εύθραυστη κάθε που πήγαινε να σπάσει δυνάμωνε όταν ανέβαινε στο ποδήλατό του, όταν έκανε μια ζωγραφιά, όταν του δίναν ένα γλειφιτζούρι. Όλη αυτή η αγνότητα, η τρυφερότητα, η καθάρια δίχως μίση κι ανασφάλεια ματιά, η επιθυμία να κατακτήσεις το σύμπαν… ο εσωτερικός κόσμος και οι βαθύτερες ανάγκες μια αθώας παιδικής ψυχής.

Αυτό θέλω να κάνει ο αναγνώστης μου. Να γυρίσει πίσω στον χρόνο. Να θυμηθεί πώς έβλεπε τότε τον κόσμο. Μόνον έτσι θα μπορέσει να ξεχάσει για λίγο την κακία που ανακάλυψε μεγαλώνοντας.

Κι ύστερα να αρνηθεί τη μετριότητα της ζωής του και να προσπαθήσει να δώσει νόημα σε αυτήν. Να ζει πετώντας για να είναι ελεύθερος και να κατακτά καθημερινά την ελευθερία του. Με άλλα λόγια, καθημερινά, να βρίσκει τρόπους να πετά, για να ζει, κι όχι απλώς να υπάρχει.

Το παν κατά την γνώμη μου είναι να μην λερώνεις την ψυχή σου και να την δίνεις πού και πού να στη φιλάνε. Σε αυτό το βιβλίο, το οποίο έγραψα με την ψυχή μου, υπάρχει κάθε άποψη που προαναφέρθηκε. Όλες οι καταστάσεις προκειμένου να συνειδητοποιήσουν οι χαρακτήρες ποιο είναι το νόημα της ζωής. Και ίσως κάποιοι από αυτούς δεν το βρίσκουν, κάποιοι άλλοι νομίζουν ότι το βρήκαν, κάποιοι άλλοι στην προσπάθειά τους να το βρουν τα παρατούν και κάποιοι άλλοι -απλώς- το βρίσκουν. Όλα μέσα σε ένα ταξίδι, που λέγεται ζωή.

Ελπίζω μέσα από το βιβλίο μου να αναλογιστείτε μια στιγμή: Πότε πάψατε να ποθείτε να είστε ελεύθεροι; Πότε είδατε τον εαυτό σας στον καθρέφτη και είπατε ότι η μορφή απέναντί σας δεν είναι εσείς; Πότε κλείσατε την πόρτα πίσω σας και είπατε μέχρι εδώ ήταν; Πότε ερωτευτήκατε; Πότε πονέσατε; Πότε αγαπήσατε και πότε αγαπηθήκατε;

Κι αν όλα αυτά περάσουν απ' τη σκέψη σας κι αν ανακαλύψετε τη σημασία της μαγείας, αν δείτε τις δικές σας νεράιδες όπως εσείς τις φαντάζεστε τότε καλώς ήλθατε στον κόσμο μας, η Ερατώ σάς περιμένει για να σας μάθει να πετάτε, το πού όμως θα πετάξετε είναι η δική σας υπόθεση, η δική σας ιστορία.

Καλή πτήση!

 

Βίντεο από την τηλεοπτική συνέντευξη της Τάνιας Δημάκα στην Έλενα Χριστοφορίδου (εκπομπή "Η ώρα της Ηπείρου" - Ήπειρος TV1)

Book trailer "Να βρίσκεις τρόπους να πετάς"

 

Social Media

 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

 

Newsletters

Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by WeebPal.