Τι κοινό έχουν ένα μικρό τούβλο, ένας υφαντής ονείρων, ένα στρείδι, το southern rock και το metal, ένα μπισκότο που έχασε το κουτί του, το περιοδικό Rock Hard, ένα ταξιδιάρικο έλατο, το περιοδικό Rockyourlife, οι Lynyrd Skynyrd και ο Gary Floyd, ένας μικρός μαύρος λύκος, o Dave Mustaine και ο Psychotron, οι ραδιοφωνικές εκπομπές και οι παρουσιάσεις βιβλίων, οι Little Caesar, η ελεύθερη σκέψη, τα παραμύθια και τα Διάφανα Καλειδοσκόπια;
Ο συνεκτικός δεσμός όλων αυτών είναι ο Στέλιος Μπασμπαγιάννης, ένας πολυπρισματικός άνθρωπος.
Τον Στέλιο, τον γνώρισα το 1993, 26 χρόνια πριν, χωρίς εκείνος να με γνωρίζει. Τον γνώρισα μέσα από τη μουσική δημοσιογραφία, από την εφημερίδα Metal Vision του Rock City, το Rock time και τα περιοδικά Rock On, Metal Invader και Rock Hard, το ραδιόφωνο και τα διαδικτυακά περιοδικά.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης / Συγγραφέας
Πέρα από τα κοινά μουσικά γούστα μού άρεσε ο τρόπος γραφής του: ιδιαίτερος με επιμονή στην εγκυρότητα και στη γνώση, σατιρικός, χιουμοριστικός αλλά πάντοτε εστιασμένος στο θέμα. Έξω από τα καλούπια και το δήθεν. Ήταν ένας αφηγητής μουσικών ιστοριών και όχι μόνο. Ήταν για μένα κάτι σαν ο Dave Mustaine (με τα καλά του) της δημοσιογραφίας: ταλαντούχος και καυστικός.
Άλλωστε, δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι Megadeth έχουν τραγουδήσει Μπασμπαγιάννη! Ακούστε την εκφορά του “part bionic” στο “Psychotron”.
Η τύχη τα έφερε έτσι, ώστε να γνωριστούμε και σε προσωπικό επίπεδο μερικά χρόνια πριν. Μέσα από ατελείωτες συζητήσεις για μουσική, βιβλία και την ελληνική –και όχι μόνο– παρακμή, κάποια στιγμή ο Στέλιος μού λέει: έχω γράψει κάποιες ιστορίες. Θέλεις να στις στείλω να τις διαβάσεις;
Ευχαρίστως, Στέλιο, του απάντησα.
Μου τις έστειλε.
Ήμουν περίεργος να δω τι έγραφε. Περίμενα κάτι σε crime fiction, πολιτικό θρίλερ, ίσως μουσικές αφηγήσεις.
Ανοίγω τα αρχεία –ηλεκτρονική εποχή γαρ– και διαβάζω τίτλους όπως: «Ένα μοναχικό τούβλο», «Το Στρείδι», «Το μπισκότο που έχασε το κουτί του», «Το ταξιδιάρικο έλατο», «Υφαντής των ονείρων», «Ο μικρός μαύρος λύκος». Μπα! Κάποιο λάθος αρχείο θα άνοιξα. Το ελέγχω και όντως έγραφε: Στέλιος Μπασμπαγιάννης.
Τεράστια έκπληξη! Διάβασα τις ιστορίες μονομιάς και έμεινα άναυδος! Παιδικές ιστορίες από τον Στέλιο; Αλληγορικά παραμύθια για μικρούς και για μεγάλους; Ε, όχι! Αυτό δεν το περίμενα.
Ιστορίες χωρίς τον κυνισμό και τη σάτιρα των μουσικών γραπτών του. Ιστορίες με τρυφερότητα, βαθιά νοήματα, θέματα της ανθρώπινης υπόστασης δοσμένα αλληγορικά με τη φόρμα του παραμυθιού, με λιτή αφήγηση και συναίσθημα που χτυπά τις ευαίσθητες χορδές ιδίως γονιών και φυσικά παιδιών.
Μερικές μέρες αργότερα, επικοινώνησα με τον Στέλιο. Βάζουμε μπροστά του λέω και εγένοντο τα «Διάφανα Καλειδοσκόπια»
Δέκα τρυφερά και εμπνευσμένα παραμύθια για μικρούς και για μεγάλους που δεν μεγάλωσαν.
Όντως οι rockάδες έχουν ΨΥΧΗ και ο Στέλιος την κατέθεσε γενναιόδωρα στα «Διάφανα Καλειδοσκόπια».
Παναγιώτης Κάπος / εκδόσεις Oasis (κείμενο παρουσίασης)
Το βιβλίο παρουσιάστηκε στο φιλόξενο Polis Art Café και μίλησαν για αυτό οι Θανάσης Βέμπος και Βαγγέλης Γεωργάκης, δύο συγγραφείς με τη ξεχωριστή φωνή και πορεία τους στον χώρο του γραπτού πολιτισμού της χώρας μας.
Βαγγέλης Γεωργάκης / Συγγραφέας
Μουσική νότα κυριολεκτικά στην παρουσίαση έδωσε ο Γιάννης Βογιατζής, τραγουδιστής των Need, μιας μπάντας που κοσμεί τον προοδευτικό σκληρό ήχο. Ακούστηκαν σε unplugged εκδοχή τα “Soldier of Fortune” και “Another Brick in the Wall” με την εκφραστική φωνή του Γιάννη.
Γιάννης Βογιατζής / Τραγουδιστής - Μουσικός
Ευχαριστούμε το αναγνωστικό κοινό που μας τίμησε με την παρουσία του και γέμισε ασφυκτικά τον χώρο και φυσικά τον συγγραφέα του βιβλίου Στέλιο Μπασμπαγιάννη που έκλεισε την παρουσίαση με τον πιο απροσδόκητο τρόπο αποδεικνύοντας ότι οι βιβλιοπαρουσιάσεις μπορούν να είναι και ευρηματικές και ανατρεπτικές.
Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι του Λευτέρη Τσουρέα, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Φιλία, αγάπη, φόβος, απληστία, μοναξιά, συλλογικότητα, ισότητα, απόρριψη, διαφορετικότητα, απώλεια, αναζήτηση, πίστη, προσπάθεια, τόλμη, ελευθερία.
Όλα συνυπάρχουν στην πολυπρισματική ζωή μας. Όλα αντανακλώνται στον καθρέφτη του εαυτού μας.
Δέκα τρυφερές και εμπνευσμένες ιστορίες δοσμένες σαν παραμύθια.
Δέκα πολύχρωμες αλληγορίες ενσυναίσθησης για την ανακάλυψη του διάφανου εαυτού μας!
Για παιδιά από 10 ετών και για όσους δεν έχασαν την παιδικότητά τους!
 |
